Maksymilian Niezgoda urodził się w Karwinie na Zaolziu 16 sierpnia 1900 r. Przed wybuchem drugiej wojny światowej pracował jako polski inspektor w Gdańsku. W pierwszych dniach października 1939 r. przyjechał do teściów w Oświęcimiu, gdzie wcześniej wróciła jego żona Stefania wraz z dwoma córkami: Danutą (8 lat) i Marią Grażyną (6 lat). Podczas okupacji urodził mu się jeszcze syn Maksymilian, którego nie zdążył już poznać.

Dobrze władał językiem niemieckim, co umożliwiło mu podjęcie pracy w urzędzie gminy Brzezinka, skąd wykradał kartki, które przeznaczano na zakup żywności dla więźniów Auschwitz. Pracował w tym urzędzie do chwili aresztowania, które nastąpiło 7 października 1942 r. wskutek wsypy.

Powodem jego aresztowania była działalność konspiracyjna w Obwodzie Oświęcimskim Armii Krajowej, gdzie pełnił funkcję szefa wywiadu. Zabrano go w dniu 7 października 1942 r. z budynku starego sądu przy ul. Jagiellońskiej w Oświęcimiu. O tej samej porze aresztowano także kilka innych osób z kierownictwa Obwodu Oświęcimskiego AK. Wsypa została spowodowana przez dwóch agentów gestapo, którzy zdołali wkraść się w struktury Inspektoratu Bielskiego AK. Byli nimi: Stanisław Dembowicz i Mieczysław Mólka-Chojnowski, obydwóch stracono później z wyroku Wojskowego Sądu Specjalnego AK w 1943 r.

Po ponad trzymiesięcznym pobycie w więzieniu śledczym w Mysłowicach przywieziono ich pociągiem do Oświęcimia. Na śmierć z wyroku sądu doraźnego katowickiego gestapo zostali skazani: komendant ppor. rez. Alojzy Banaś, kpt. rez. Jan Barcik, Maksymilian Niezgoda, sierż. rez. Jan Jakuczek, Bronisława Kubisty i Jadwiga Dylik.

Osiemdziesiąt lat temu rozstrzelano ich na dziedzińcu bloku nr 11 pod Ścianą Straceń 25 stycznia 1943 r.

dr Adam Cyra