Pogłośnij suwakiem z lewej strony (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); To miejsce wyjątkowe, drugi dom dla 60 uczestników, którzy na co dzień znajdują tam pomoc specjalistów, terapię, ale przede wszystkim akceptację i wspólnotę. Placówka powstała w 2000 roku jako jednostka Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS), a od 2005 roku funkcjonuje jako samodzielna jednostka budżetowa miasta Oświęcim. Choć wiele się zmieniło. Zajęcia, warsztaty, pracownie, inicjatywy – atmosfera pozostała ta sama: życzliwość, energia i wzajemne wsparcie. ŚDS to dom dla osób przewlekle chorych psychicznie, z niepełnosprawnością intelektualną oraz z innymi przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi. Uczestnicy spędzają tu każdy dzień od rana do popołudnia, wypełniony zajęciami rehabilitacyjnymi, warsztatami i wspólnymi działaniami.  Instruktorzy i terapeuci pomagają im rozwijać talenty i umiejętności przydatne w życiu codziennym, od gotowania i szycia, przez ceramikę i muzykę, po obsługę komputera czy aktywność fizyczną. Dom to także życie kulturalne i społeczne. Uczestnicy biorą udział w wystawach, wernisażach, koncertach, wyjazdach i spotkaniach integracyjnych z innymi ŚDS-ami i młodzieżą z oświęcimskich szkół. Współpraca z lokalnymi instytucjami – m.in. Muzeum Zamek, OCK, Muzeum Pamięci Mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej sprawia, że podopieczni czują się częścią miasta. „ŚDS to miejsce, w którym można otrzymać pomoc, gorący posiłek, wsparcie i przyjaźń. To przestrzeń, w której według słów Antoniego Kępińskiego osoby z zaburzeniami psychicznymi „więcej czują, inaczej rozumieją i dlatego bardziej cierpią”. My staramy się sprawić, by codzienność była tu lżejsza i pełna sensu” – wyjaśnia Joanna Górka, dyrektor Środowiskowy Dom Samopomocy dla Osób z Zaburzeniami Psychicznymi w Oświęcimiu. Ćwierć wieku minęło, ale jedno pozostaje niezmienne, serce tego miejsca bije dzięki ludziom – uczestnikom, terapeutom i wszystkim, którzy przez lata tworzyli społeczność ŚDS.